পৃষ্ঠা:শ্ৰীশ্ৰীশঙ্কৰদেৱ- ভূষণ দ্বিজ কবি.djvu/১৪৪

এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৪২
১৪৪
৺শঙ্কৰদেৱ।


তুমি নগৈলাতে তাৰা সবো নযাইবন্ত।
নিশ্চয় বুলিলো ঘৰে ফিৰি নাসিবন্ত॥ ৫৬৯
আৰো কেন মতে মঞি যাঞো বৃন্দাবন।
মাধৱ চলছদ্মে হেন বুলিলা বচন॥
তোৰা সবে যাৱা মঞি ন যাও স্বৰূপত।
খাইবে দ্ৰব্য বিত্ত মোৰ নাহিকে লগত॥ ৫৭০
হেন শুনি ৰাই পাচে বুলিলা বচন।
শুনিয়োক মাধৱ তোমাক দিবো ধন॥
যতখানি বিত লাগে তজু খচিবাক।
নিষ্ট কৰ বোলে৷ মঞি দিবোহো তোমাক॥ ৫৭১
মাধৱে বোলন্ত বিত্ত দিবাহা খচিবোঁ।
ঘৰে আসি পাচে কোন উপাই সুজিবোঁ॥
ৰাই বোলে এড়িলো নেদিবা বিওক।
আসা গৈয়া দেখো বৃন্দাবন গকুলক॥ ৫৭২
শঙ্কৰে মাতম্ভ পাচে মাধৱক চাই।
ভাল বচনক বুলিলন্ত ৰাম ৰাই॥
আসা একেলগে সৱে যাঞো বৃন্দাবন।
আছা বৃন্দাবন দাস হৈবো দৰিশন॥ ৫৭৩
যি সব ভক্তিৰ ভাৱ কৰবোঁ বেকত।
হুই নুই পুছি তান্তে লৈবোঁহো সম্মত॥