এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১১১
৺শঙ্কৰদেৱ।
উঠা উঠা নাৰায়ণ নকৰা ক্ৰন্দম।
আগে হন্তে জানোঁহো তোমাৰ শুদ্ধ মন॥ ৪৪২
যেন মোৰ মাধৱ তুমিও সেহি মত।
হৌক সিদ্ধি সবে মনে বাঞ্চিলাহা যত॥
শুনি নাৰায়ণে আখি মুখ মুছিলন্ত।
নমস্কাৰ কৰি পুনৰপি পুছিলন্ত॥৪৪৩
সি ৰাজ্যৰ কথা আৰো কহিয়ো আমাত।
যিটো কথা পুছিবাক নজানু তোমাত॥
কহিয়ো নিশেযে মোত সি সব বৃত্তান্ত।
শুনিয়া কৌতুকে দিলা শঙ্কৰে সিদ্ধান্ত॥ ৪৪৪
জন্মিবাৰ পাৰা যত কৰ্ম্ম কৰিলন্ত।
শান্তি ভঙ্গ আদি সবে কথা কহিলন্ত॥
পণ্ডিত সকলে কৰিলন্ত বদকক্ষা।
ভকতি পথক যেন কৰিলন্ত ৰক্ষা॥ ৪৪৫
কছাৰি মাল্লাহ যেন ভয় পাইলা আতি।
ব্ৰহ্মপুত্ৰে সান্থৰন্তে পাইলা গীতা পুথি॥
যেন মতে জ্ঞাতি সমস্তকে ভোজ দিলা।
হৰে ৰাম চৰি-এক সমস্তে কহিলা॥ ৪৪৬
শঙ্কৰ নাৰায়ণৰ চৰিত্ৰ বিশেষ।
শুনন্তে পলাই সবে পাতেক নিশেষ॥
