এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৩
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
তুমি কৰ্ম্ম কৰিবা নকৰি অহঙ্কাৰ।
ঈশ্বৰে অৰ্পিয়া কৰা আজ্ঞা মানি তাৰ॥৩২৫
আত্মাক অকৰ্ত্তা বুলি যিজনে জানয়।
তাক একোকালে কৰ্ম্মপাশে নবাধয়॥
অজ্ঞান সংশয় মোহ অহঙ্কাৰ বুদ্ধি।
জ্ঞান তীক্ষ্ণ খড়্গে তাক পেলায়োক ছেদি॥৩২৬
বন্ধুবধ শোক মোহ অজ্ঞানৰ ইচ্ছা।
সংশয়ক এৰি বুজা যত দেখা মিছা॥
কহয় গোবিন্দ মিশ্ৰে মহিমা কৃষ্ণৰ।
গোকুল ঢাকিয়া যিটো ৰাখিল মন্দৰ॥৩২৭
লীলায়ে গোৱাল গৰু ৰাখিলা মুৰাৰি॥
বামহাতে সাত দিন গোৱৰ্দ্ধন ধৰি।
ইন্দ্ৰৰ পুজাক যিটো আপুনি ভুঞ্জিলা॥
কোনে বুজিবেক সিটো ঈশ্বৰৰ লীলা॥ ৩২৮
যুদ্ধে হাৰি ইন্দ্ৰে নাম থৈলন্ত গোবিন্দ।
শিৰে ধৰো মই তান চৰণাৰবিন্দ॥
অহঙ্কাৰ মহামোহ গুচে যেনমত।
সদায়ে থাকোক মন ৰঙা চৰণত॥৩২৯
দিন ভৈলে যি যি কৰ্ম্মে প্ৰৱৰ্ত্তায়া নৰ।
শয়নত থাকে সেহি কৰ্ম্মৰ ভিতৰ॥
অভ্যাস চিন্তন মন পৰম উপায়।
সমাধিত ঈশ্বৰ মূৰ্ত্তিক লাগ পায়॥৩৩০
