এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮২
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
যেহি গুৰু সেহি হৰি কৰি এক মতি।
তেবেসে ভকতি বাঢ়ি হৈবে শুদ্ধমতি॥
যি জ্ঞানক জানি নষ্ট হোৱে মোহ যত।
বাসুদেৱ বুদ্ধি দেখে সমস্ত প্ৰাণীত॥৩২০
যাতপৰে সংসাৰত মহাপাপী নাই।
সমস্ততে এৰাৱে তেবে এহি জ্ঞান পাই।
অনেক জন্মৰ পাপ পুণ্য নিৰন্তৰে।
এহি জ্ঞানে ততকাল মান ভস্ম কৰে॥৩২১
যেহেন বিস্তৰ খেৰ খৈয়াছে দমাই।
অল্প অগ্নি লাগি ক্ষণমাত্ৰে কৰে ছাই॥
তত্ত্বজ্ঞানে পৱিত্ৰ হোৱয় যেনমত।
পৱিত্ৰ কৰন্ত হেন নাহি সংসাৰত॥৩২২
শ্ৰদ্ধা ৰতি সহিতে সাত্বিক কৰি বুদ্ধি।
জ্ঞানে নিত্য অভ্যাসে আপুনি হোৱে সিদ্ধি॥
বিনা গুৰু অজ্ঞানে কৰে অহঙ্কাৰ।
শ্ৰদ্ধা আস্তিক বুদ্ধি দুয়ো নাহি তাৰ॥৩২০
গুৰু নাহি লোক দেখি কৰ্ম্মক কৰয়।
কুঞ্জৰৰ স্নান যেন তাৰো সেহি নয়॥
কৰিলে কৰয় কৰ্ম্ম নুগুচে সংশয়।
যেন মিছা বস্তুত পুৰুষে কৰৈ ভয়॥৩২৪
একোকালে গতি নাই সংশয়ী জনৰ।
পৰকালে কৰ্ম্মফল নৰক মাতৰ॥
