পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/৮৯

৭৯

শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

কতো কৰ্ম্ম যজ্ঞ বলে ইন্দ্ৰি আদি যত।
সবাকো ঈশ্বৰ বুলি মানয় মনত॥৩০৩
জ্ঞানযোগী ব্ৰহ্মক অগ্নি বুলি ধৰে।
যত ভক্ষ্য ভেজ্যি যে ব্ৰহ্মত হোম কৰে॥
ব্ৰহ্মচাৰী সৱেও নিষ্ঠাত কৰি বোধ।
জ্ঞানেন্দ্ৰিয় কৰ্ম্মেন্দ্ৰিয় কৰিব নিৰোধ॥৩০৪
ইন্দ্ৰিয়ত আৰো ইন্দ্ৰি হোম কৰে পুন।
সেহিগোটা নিষ্ঠা যজ্ঞ জানিবা অৰ্জ্জুন॥
গৃহস্থৰ যজ্ঞ সখি শুনিয়ো নিৰ্ণীত।
ইন্দ্ৰি অগ্নি ভৈলন্ত বিষয় ভৈল ঘৃত॥৩০৫
বিষয়ত থাকি অনাসক্তি যিটো ভুঞ্জে।
পাইলে নেৰে নপাইলে তথাপি নোখোজে॥
কতো ধ্যান যজ্ঞ কৰি একাগ্ৰ মনক।
আত্মাত কৰয় হোম ইন্দ্ৰিয় প্ৰাণক॥৩০৬
কতো সবে যজ্ঞ দ্ৰব্য কৰে নানা দ্যন।
কৰয় তপস্যা যজ্ঞ কৃচ্ছ চান্দ্ৰায়ণ॥
কতো সবে চিত্তৰ বৃত্তিক নিৰোধয়।
আত্মাত কৰয় হোম ইন্দ্ৰিয় প্ৰাণক॥৩০৭
শ্ৰদ্ধায়ে যজ্ঞক আৰো কৰে কতো জন।
বেদ অধ্যয়ন কৰে শ্ৰৱণ মনন॥
প্ৰাণায়াম যজ্ঞ কহো শুনিয়ো নিৰ্ণয়।
বায়ু যে অপান বায়ু অথক চলয়॥৩০৮