পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/৮৬

৭৬

শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

সাধুসঙ্গে থাকি হোৱে ঈশ্বৰে ভকতি।
এহি অনুক্ৰমে বিকৰ্ম্মীয়ে পাৱে গতি॥
কৰ্ম্মাকৰ্ম্ম বিকম্মে যে পূৰ্ব্বৰ সংস্কাৰ।
হৰিভক্ত আৰম্ভ হোৱয় ছাৰখাৰ॥২৮৭
তোমাত বেদৰ তত্ত্ব কহিলোহো বাছি।
একে প্ৰিয়শিষ্য তুমি সখি সব্যসাচী॥
ঈশ্বৰাংশ নৰ তুমি নাৰায়ণ মই।
জীৱ পৰমাত্মা ভেদে জানিবা নিশ্চয়॥২৮৮
মোহাশ্ৰয় গুচি অহংভাৱ নুহি যাৱে।
তাৱদেকে ভেদ জীৱ স্বৰূপ নপাৱে॥
তোমাত কহিলো যে বেদ পৰিচ্ছেদ।
কিন্তু কৰ্ম্ম কৰিবাক আছে তত্ত্বভেদ॥২৮০
কৰ্ম্মতে অকৰ্ম্ম বুদ্ধি কৰিব নিশ্চয়।
অকৰ্ম্মত কৰ্ম্ম দেখিবাহা ধনঞ্জয়॥
ঈশ্বৰৰ অৰ্থে কৰ্ম্ম কৰে যত যত।
সেহিগোটা কৰ্ম্ম নোহে জানা স্বৰূপত॥২৯০
যত কৰ্ম্ম বেদে কহে সকল নিৰ্গুণ।
পূৰ্ব্বে বোলা গুণ বাক্য হুয়োক অৰ্জ্জুন॥
ইমতে ঈশ্বৰ কৰ্ম্ম কেৱলে নিৰ্গুণ।
কৰ্ম অকৰ্ম্মৰ ভেদ কহিলো অৰ্জ্জুন॥২৯১
কৰ্ম কৰি বন্ধ নোহে দেখা হেতু কোন।
ঈশ্বৰো নিৰ্গুণ তাৰ কৰ্ম্ম যে নিৰ্গুণ॥