পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/৮১

৭১

শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

প্ৰৱৰ্ত্তক নিয়ামক তুমিসে ঈশ্বৰ।
কাকো অল্প ফল দিয়া কাহাৰো বিস্তৰ॥২৫৯
কৃষ্ণে বোলে সত্ত্ব-ৰজ-তম তিনি গুণ।
ক্ষত্ৰ বৈশ্য শূদ্ৰ চাৰি আদ্যত ব্ৰাহ্মণ॥
সত্ত্বগুণে ব্ৰাহ্মণ ক্ষত্ৰিয় ৰজোগুণ।
বৈশ্য শূদ্ৰ তমোগুণে জানিবা অৰ্জ্জুন॥২৬০
গুণ অনুক্ৰমে কৰ্ম্ম কৰয় সকল।
গুণৰ প্ৰভাৱে উচ্চ নীচ হোৱৈ ফল॥
স্ৰজো পালো সংহাৰোহো মই তিনি লোক।
তথাপিতো কৰ্ম্মবন্ধে নপাৱয় মোক॥২৬১
কৰ্ত্তা অকৰ্ত্তা বুলি মোক যিটো জানে।
তাক কৰ্ম্মবন্ধে নপাৱয় একোথানে॥
মুমুক্ষুসকলে কৰ্ম্ম কৰিল পূৰ্ব্বত।
কৰ্ম্মবন্ধ এৰাইলা কৰ্ম্মৰ জানি তত্ত্ব॥২৬২
কিন্তু কৰ্ম্ম কৰিলেক এৰি অহঙ্কাৰ।
এহিমতে বিস্তৰ যে তৰিলা সংসাৰ॥
লোক পৰম্পৰা তুমি কৰ্ম্মক কৰিবা।
যিজনে জানয় তত্ত্ব উপদেশ লৈবা॥২৬৩
কৰ্ম্মাকৰ্ম্ম বিকৰ্ম্ম যে এহি তিনি মত।
পণ্ডিতো হোৱয় মোহ নজানিয়া তত্ত্ব॥
পাৰ্থে বোলে কৰ্ম্মৰ যে কিবা আছে কৰ্ম্ম।
লোকে যে ব্যাপাৰ কৰে তাৰ নাম কৰ্ম্ম॥ ২৬৪