এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬০
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
হেন জানি সাত্ত্বিক বুদ্ধিৰ মহাবলে।
আত্মাত মনক নিয়া ৰাখিয়ো নিশ্চলে॥
আত্মাত ৰহিলে মন বিষয় উদাস।
আপুনি হৈবেক নষ্ট কাম অভিলাষ॥২৩৫
কৃষ্ণৰ সেৱাত যাৰ স্থিৰ ভৈলা মন।
একোকালে নাহি জানা তাহাৰ পতন॥
বিদূৰ তীৰ্থক লাগি কেনে যত্ন কৰা।
হৃদিত ঈশ্বৰ আছে তাক নুসুমৰা॥২৩৬
তীৰ্থৰো পৰম স্থান কৃষ্ণৰ চৰণ।
ৰাঙ্গা চৰণত সেৱা লৈয়োক শৰণ॥
দেৱৰো পূজিত যিটো হৰিত ভকত।
সেহিজনে জানিবা উত্তম ভাগৱত॥২৩৭
কহৱৈ গোবিন্দ মিশ্ৰে কৃষ্ণপদে পৰি।
হৰিৰ নামক কোটি তীৰ্থে নোহে সৰি॥
হেন জানি সভাসদ এৰা আন কাম।
পাতৰ ছাৰোক ডাকি বোলা ৰাম ৰাম॥২৩৮
তৃতীয় অধ্যায় সমাপ্ত॥
⸻
