এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৩
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
যাতে অগ্নি তাতে ধূম্ৰ একে স্থানে থাকে।
পৰম তেজস্বী অগ্নি তভো ধুম্ৰ ঢাকে॥২২৯
যেন শিশু থাকৈ শুই মাতৃৰ গৰ্ভত।
জালময় চৰ্ম্মখানে বেঢ়িয়া অঙ্গত॥
শৰীৰক ঢাকি দৃষ্টি কৰয় নিবন্ধ।
চক্ষু থাকিলাত তথাপিতো যেন অন্ধ॥২৩০
সেহিমতে কাম ক্ৰোধ আৱৰয় জ্ঞান।
দুইতো পৰে সংসাৰত বৈৰী নাহি আন॥
কামক পূৰিবে লাগি কাৰ আছে প্ৰাণ।
দুখৰূপে পোৰাৱয় অনল সমান॥২৩১
ৰত কাষ্ঠ দেই আনি অগ্নিৰ উপৰে।
অধিকে জালিয়া তাক পুৰি ভস্ম কৰে॥
মন বুদ্ধি ইন্দ্ৰিয় কামৰ অধিষ্ঠান।
কাম বৃদ্ধি কৰাইবাৰ তিনিয়ো প্ৰধান॥ ২৩২
হেন জানি মোহে যাৱে নাহি পাৱে লাগ।
মন বুদ্ধি ইন্দ্ৰিয়ক নিয়মিয়ো আগ॥
শাস্ত্ৰ গুৰু উপদেশে যেন ভৈলা বোধ।
সেহি জ্ঞান-খড়্গ ধৰি ছেদা কাম ক্ৰোধ॥২৩৩
শৰীৰত চাহি শ্ৰেষ্ঠ যত ইন্দ্ৰিগণ।
ইন্দ্ৰিয়ত কৰি শ্ৰেষ্ঠ জানিবাহা মন॥
মনতো অধিক বুলি কহিলো তোমাক।
সবাতো অধিক শ্ৰেষ্ঠ আত্মা বুলি যাক॥২৩৪
