এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৫৬
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
ঈশ্বৰৰ অৰ্থে কৰ্ম্ম কৰিবে নিশ্চয়।
সেহি কৰ্ম্মে পূৰ্ব্বৰ বাসনা হৈবে ক্ষয়॥
জ্ঞানৰ কৰ্ম্মৰ দুইৰো কহিলোহো ভেদ।
তোমাৰ প্ৰশ্নৰ সখি দিলো পৰিচ্ছেদ।১৯১
আৰো ব্ৰহ্মা বচন বুলিলা হেনমত।
যজ্ঞৰ সহিত প্ৰজা স্ৰজিলা পূৰ্ব্বত॥
তপ যপ যজ্ঞ কৰি দেৱ পুজে নৰ।
তুষ্ট হুয়া দেৱতায়ো দেই ইষ্টবৰ॥১৯২
অন্যো অন্যে দুহান্তৰো সাধে ইষ্টযোগ।
দেৱে দেয় অৰ্থক মনুষ্যে কৰৈ ভোগ॥
সেহি ভোগ মনুষ্যে দেৱক নোদ খায়।
অধম নাৰকী তাত পৰে চোৰ নাই॥১৯৩
আৰো পঞ্চযজ্ঞ নিতে যিজনে নকৰে।
পঞ্চসূনা পাতকত সেহিজন পৰে॥
মনুষ্যৰ পাপ পুণ্য অল্পতে হোৱয়।
পঞ্চসূনা যাক বোলে শুনা ধনঞ্জয়॥১৯৪
ধান্য উসাৱয় কলসীত পানী আনে।
সমাৰ্জ্জনী মাৰ্জ্জে ঢেকী ধান্যক বাহানে॥
সৰিষা পাটাত বাণ্টি পিসি কৰে ধুনা।
গৃহস্থৰ নিত্য পাপ এহি পঞ্চসূনা॥১৯৫
এহি পথ অধৰ্ম গুচয় যেহিমতে।
পাঞ্চগোটা যজ্ঞ গৃহী কৰিবেক নিতে॥
