পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/৬০

৫০

শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

যেন সমুদ্ৰত নাও মহাবায়ু পাইল।
তাৰ যেন নৌকাৰ কাণ্ডাৰী মাতোৱাল॥
কতো উঠে কতো বুৰে কতো ফুৰাৱয়।
অজিত ইন্দ্ৰিয় যাত তাৰ সেহি নয়॥ ১৫৯
অজিত ইন্দ্ৰিয় যাৰ বিষয়ত বুদ্ধি।
আছোক সকামী নিষ্কামীৰো নাহি সিদ্ধি।
হেন শুনি অসন্তোষ কৰন্ত অৰ্জ্জুন।
ইন্দ্ৰিয়ক বশ্য কৰিবাক পাৰে কোন॥ ১৬০
কৃষ্ণে বোলে সখি তুমি নকৰিবা ভয়।
অভ্যাসতে ইন্দ্ৰি বশ্য আপুনি হোৱয়॥
অৰ্জ্জুনে বোলন্ত যিটো থাকে নিদ্ৰা যায়।
আছোক বিষয় তাৰ অভিলাষো নাই॥ ১৬১
যত ইন্দ্ৰিয় বিষয়ত হোৱে উপৰতি। * বৈৰাগ্য।
তেবে কেনে কৃষ্ণ সিজনৰ হোৱে গতি॥
শ্ৰীকৃষ্ণে বোলন্ত ইন্দ্ৰি থাকে নিদ্ৰা যায়।
আছোক বিষয়ত তাৰ অভিলাষ নাই॥ ১৬২
যদি পুৰুষৰ নাই নিদ্ৰাৰ ব্যাপাৰ।
বিষয়ী যোগীৰ তভো ভিন্ন যে প্ৰকাৰ।
লোকৰ যেখানি দিব্য যোগী ৰাত্ৰি মানে।
লোকৰ ৰাত্ৰিক পুনু দিবা বুলি জানে॥ ১৬০
দিবা বুলি কৰ্ম্মযোগী জাগয় সাক্ষাত।
বিষয়ক এৰি যোগী ৰময় আত্মাত॥