পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/৫৬

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৪৬
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

কৰ্ম্ম কৰিলেও পাপে নলঙ্ঘয় পাশ।
কৰ্ম্মফল নাশে পুনু পাপ ভৈল নাশ॥
পাপ পুণ্য ভৈল গুচি গুণৰ বাহিৰ॥
তেবেসে মোহোক পাৱে চিত্ত ভৈল স্থিৰ॥ ১৩৭
অৰ্জ্জুনে বোলন্ত শুনিয়োক দামোদৰ।
এনুৱা গতিক কোনোকালে পাৱে নৰ॥
গোবিন্দে কহয় শুনিয়োক ধনঞ্জয়।
বিকালত পাৱে গতি শুনিয়ো নিৰ্ণয়॥ ১৩৮
যেবে পুৰুষৰ গুচে মোহ অহঙ্কাৰ।
শৰীৰত আত্মাবুদ্ধি নাহিকে যাহাৰ॥
সেহিকালে তাহাৰ বৈৰাগ্য লৱে লাগ।
বেদ শাস্ত্ৰ সবাকে শুনিলা সৰ্ব্ব আগ॥ ১৩৯
অপৰ যতেক আৰো শুনিবে আছয়।
বৈৰাগ্য মিলিলে পাচে সব নষ্ট হয়॥
লৌকিক বৈদিক শুনি নচলয় চিত্ত।
তেবে জানা স্থিৰ বুদ্ধি ভৈলা সমাধিত॥ ১৪০
যাক বুলি সমাধি যে তেহেন্তে ঈশ্বৰ।
এনুৱা অভ্যাসে মোৰ পদ পাৱে নৰ॥
পুনু পাৰ্থে পোছে স্থিতপ্ৰজ্ঞ কাক বোলে।
কিমত সমাধি তাৰ কেনমতে চলে॥ ১৪১
কিবা বাক্য বোলে যোগী কিমত আসন।
কেনমতে চিনি তাক কিমত লক্ষণ॥