পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/৪৯

৩৯

শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

স্বধৰ্ম্ম জানিয়া যুদ্ধে উঠা ধনঞ্জয়।
নেৰিবাহা যুদ্ধ মানে এৰিয়ো সংশয়॥ ৯৮
ৰণজয় সুখলাভ ভঙ্গে দুখ তান।
কিন্তু সুখ দুখ দুইকো কৰিবা সমান॥
এহিমতে যুদ্ধ তুমি কৰিয়ো অৰ্জ্জুন।
একোকালে তোমাক নপাইবে পাপ পুণ্য॥ ৯৯
কৃষ্ণে বোলে সাংখ্যৰ কহিলো যত তত্ত্ব।
তথাপি নভৈল জ্ঞান তোমাৰ মনত॥
গৃহস্থ আশ্ৰমী তুমি পৰম বিযয়ী।
কিন্তু যে পুৰ্ব্বৰ কৰ্ম্ম বাসনা আছয়॥ ১০০
কৰ্ম্ম কৰিবাৰ সত্ত্ব বুদ্ধি ভৈল যাৰ।
সিটো জ্ঞান ভকতিৰ দুইৰো অধিকাৰ॥
এবে কহো কৰ্ম্মযোগ যেন তাৰ বিধি।
স্বধৰ্মত থাকি পাচে হোৱে সৰ্ব্বসিদ্ধি॥ ১০১
ঈশ্বৰত অৰ্পি যত কৰ্ম্ম কৰিবেক।
সত্ত্ববুদ্ধি ভৈলে হুইবে দেহাত্মা বিবেক॥
দেহাত্মা বিবেক জ্ঞান হৈবে পুৰুষৰ।
আত্মা পৰমাত্মা জ্ঞান হৈবে তাত পৰ॥ ১০২
আপুনি ঈশ্বৰ পাচে হৈবেক বেকত।
বাসুদেৱ বুদ্ধি হৈবে সমস্তে প্ৰাণীত॥
ঈশ্বৰত অৰ্পি কৰ্ম্ম কৰিবা প্ৰৱন্ধে।
তেৰে কোনোকালে নপৰিবে কৰ্ম্মবন্ধে॥ ১০৩
৪