পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৯৭

২৮৭

শ্ৰীমদ্ভগৱদ‌্গীতা

যদি সত্ত্ব গুণে আতি স্ফটিক প্ৰকাশে।
তভো সত্ত্বে বান্ধি কহিলোহো চতুৰ্দ্দশে॥
পাচে সপ্তদশে কহিলোহো যত ধৰ্ম্ম।
ৰজস্তম এৰি সত্ত্বগুণে কৰে কৰ্ম্ম॥১২৭৯
যত কৰ্ম্ম দেখা মানে তিনি গুণে বন্ধ।
আত্মাত নাহিকে পুনু গুণৰ সম্বন্ধ॥
যেহি জ্ঞানে আত্মাক কৰয় সাক্ষাৎকাৰ।
জ্ঞানৰ ত্ৰিবিধ মত শুনা পুনৰ্ব্বাৰ॥১২৮০
ব্ৰহ্মা আদি কৰিয়া যতেক চৰাচৰ।
সবাতো ঈশ্বৰবুদ্ধি দেখে যিটো নৰ॥
যদি প্ৰপঞ্চত ভিন্ন দেখয় সমান।
এহিমত যাহাৰ সাত্ত্বিক তাৰ জ্ঞান॥১২৮১
ৰাজস জ্ঞানক কহো শুনিয়োক চিহ্ন।
উত্তম অধম জীৱৰূপে দেখে ভিন্ন॥
আত্মা একে জানি তাত কৰে ভিন্ন জ্ঞান।
কাহাকো বন্দয় কাকো চুইলে কৰে স্নান॥ ১২৮২
তামস গুণক কহো শুনিয়ো প্ৰকাৰ।
পৰমাৰ্থ তত্ত্ব তাৰা নকৰে বিচাৰ॥
নলৱে প্ৰমাণ দুষ্টে নিজিজ্ঞাসে শাস্ত্ৰ।
কেৱলে দেৱতা বুদ্ধি প্ৰতিমাত মাত্ৰ॥১২৮৩
সবাত ইশ্বৰ আছে নাজানে অজ্ঞানে।
শ্ৰদ্ধা কৰি প্ৰতিমাক পূঞ্জে ৰাত্ৰি দিনে॥