পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৯১

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৮১
শ্ৰীমদ্ভগৱদ‌্গীতা

নাশৰ ত্যাগৰ আনে নজানয় ভেদ।
তুমি যি পুছিল তাৰ এহি পৰিচ্ছেদ॥
ফলত্যাগ কৰি কৰ্ম্ম কৰিবে সকলে।
কিন্তু সাংখ্যবাদী তাত হেন বোল বোলে॥১২৪৬
কিবা কাৰ্য্যে কৰ্ম্ম কৰি মৰে হৈয়া অন্ধ
যত কৰ্ম্ম দেখা সংসাৰতে কৰে বন্ধ॥
যেবে হিংসা দেখিয়া সকাম এৰে নৰ।
নিষ্কাম কৰ্ম্মতো হিংসা আছয় বিস্তৰ॥১২৪৭
নিষ্কামত ফলপুষ্প দ্ৰব্যৰ সঞ্চয়।
গুণি চাহা হিংসা তাত হোৱে কি নহয়॥
কৰ্ম্ম কৰি দুখ পাৱে লাগে মানে যত।
আৰো সেহি কৰ্ম্মে বন্ধ কৰে সংসাৰত॥১২৪৮
যেন কৃমি আপোনাৰ সূত্ৰে বাসা কৰে।
বাসা বান্ধি আত্মকৰ্ম্মে ভিতৰতে মৰে॥
দুখ ভাৱে কৰ্ম্ম কৰি ফলক নলয়।
কুঞ্জৰৰ স্নানে যেন তাৰো সেহি নয়॥১২৪৯
মীমাংসাবাদীৰ মতে কৰ্ম্মেসে প্ৰশস্ত।
কৰ্ম্ম হন্তে সৃষ্টি হোৱে চৰাচৰ যত॥
হেন জানি তপ যজ্ঞ দান কৰিয়োক।
সত্ত্বশুদ্ধি হৈয়া যে পৱিত্ৰ হোৱে লোক॥১২৫০
ভজন আসন যত শয়ন আহাৰ।
তাক কৰ্ম্ম বুলি কৰে ক্ৰিয়াৰ ব্যাপাৰ॥