পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৭৭

২৬৭

শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

স্বভাৱে ইচ্ছায়ে শ্ৰদ্ধা বাঢ়ে পুৰুষৰ।
সেহি শ্ৰদ্ধা তিনিবিধ সকল লোকৰ॥১১৮৭
স্বভাৱৰ ইচ্ছা শ্ৰদ্ধা যাৰ যেন নয়।
তাহাৰ নিৰ্ণয় শুনা পাণ্ডুৰ তনয়॥
স্বভাৱ এৰাইতে পাৰে কাহাৰ শকতি।
স্বভাৱেসে কৰৱয় শুভাশুভ গতি॥ ১১৮৮
দৈৱ বশে যদিসে সাধুৰ সঙ্গ পায়।
তেবে নিষ্টে জানিবা স্বভাৱ দূৰে যায়॥
স্বভাৱে সকলো মূল কৰ্ম্ম কৰিবাৰ।
তিনিগুণ শ্ৰদ্ধা কহো কাৰ্য্য যেন যাৰ॥১১৮৯
বেদৰ শাস্ত্ৰৰ যিটো নজানয় তত্ত্ব।
শ্ৰদ্ধা কৰি কৰ্ম্ম কৰি অৰ্পি ঈশ্বৰত॥
উত্তম সাত্ত্বিক শ্ৰদ্ধা ইহাক বোলয়।
সামান্য ত্ৰিবিধ শ্ৰদ্ধা তাৰ কহে নয়॥১১৯০
শাস্ত্ৰ এৰি কৰ্ম্ম কৰে মাত্ৰ লোকাচাৰ।
সেহি কৰ্ম্মে হোৱে শ্ৰদ্ধা ত্ৰিবিধ প্ৰকাৰ॥
সত্ত্ব ৰজ তম তিনি গুণ নিৰন্তৰ।
গুণ ইচ্ছা শ্ৰদ্ধা যে ত্ৰিবিধ পুৰুষৰ ॥১১৯১
সত্ত্বগুণে শ্ৰদ্ধা কৰি দেৱতাক যজে।
ৰজোগুণে শ্ৰদ্ধা যক্ষ ৰাক্ষসক পূজে॥
পাষণ্ডৰ সঙ্গে লৈয়া কদাচাৰ কৰে।
তমোগুণে থাকি ভূত প্ৰেত পূজি মৰে॥১১৯২