এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৬৬
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
কৃষ্ণক' দেখিলা শিশু মাতৃৰ গৰ্ভত।
কৃষ্ণদৰশনে ৰূপ ৰহিলা মনত॥
উপজিলা ৰূপক স্মৰিয়া পৃথিবীত।
পৰীক্ষাত জাত নাম ভৈল পৰীক্ষিত॥১১৮২
দেখা কেনমত কৃষ্ণ ভকতৰ বৈশ্য।
অল্প ভজিলাতো কৃপা কৰয় অৱশ্য।
হেনয় কৃষ্ণৰ পদ নৌকা পৰিহৰি।
বৃথায়ে মৰয় নৰ শঙ্ককূপে পৰি॥ ১১৮৩
কোটি নমস্কাৰ মোৰ দেৱ যদুপতি।
আন নলাগয় তযু পদে হৌক মতি॥
ষোড়শ অধ্যায়ৰ অন্তে কহে দ'মোদৰ।
শাস্ত্ৰবিধি এৰি কৰ্ম্ম কৰে যিটো নৰ॥ ১১৮৪
অন্তে নাহি সিদ্ধি ইহকালে নাহি সুখ।
তাক শুনি অৰ্জ্জুনৰ মনত অসুখ॥
অৰ্জ্জুনে বোলন্ত শুনিয়োক হৃষীকেশ।
আৰ একগোটা মোক দিয়া উপদেশ ॥১১৮৫
সত্ত্ব ৰজ তম তিনি গুণে থাকি নৰে।
বিধি এৰি কিন্তু শ্ৰদ্ধা কৰি কৰ্ম্ম কৰে॥
তাৰ কিবা গতি হোৱে কহা মহাশয়।
তুমিসে ছেদন কৰ্ত্তা যতেক সংশয়॥১১৮৬
কৃষ্ণে বোলে ভাল প্ৰশ্ন কৰিলা পাণ্ডৱ।
দেহৱন্তে জাত হোৱে পূৰ্ব্বৰ স্বভাৱ॥
