এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৫৬
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
যদি স্বৰূপত তাৰা ঈশ্বৰ নজানে॥
স্ৰজয় পালয় সংহাৰয় কোন জনে॥১১২৯
সত্য সদাচৰে কিয় নকৰে যতন।
কেনমতে এৰে তাৰা বেদৰ বচন॥
হেন শুনি বাক্য বুলিলন্ত ভগৱানে।
আছোক বেদৰ কৰ্ম্ম বাক্যও নুশুনে॥১১৩০
বোলে বেদ পুৰাণকো কৈত পাইলা ভাই।
ঋষিসবে বেদ কহিলেক ভাণ্ডি খাই॥
ঈশ্বৰ বুলিয়া তাৰা স্বপ্নতো নমানে।
যেবেসে ঈশ্বৰ আছে নেদেখয় কেনে॥ ১১৩১
যত ভাষভুষ কৰে সকলো যে মিছা।
সংসাৰৰ সৃষ্টি হয় আপোনাৰ ইচ্ছা॥
বাপ হন্তে পুত্ৰ পুত্ৰ হন্তে নাতি হয়।
অন্যো অন্যে সংযোগ সৃষ্টি প্ৰবৰ্ত্তয়॥১১৩২
ৰতিসুখে ভাৰ্য্যাত সঙ্গমে পুত্ৰ হয়।
শিশু যুবা বুঢ়া হৈয়া পাচত মৰয়॥
আতি অল্পকালে মৰে আধি ব্যাধি হয়।
এহিমতে সংসাৰ ঈশ্বৰ পাইলা কই॥১১৩৩
যেতিক্ষণে অগ্নি লাগি দগ্ধ হোৱে বন।
অঙ্কুৰ গাজয় তাক স্ৰজে কোন জন॥
হেন তৰ্কে বেদ কৰ্ম নমানে ঈশ্বৰ।
লোক পৰম্পৰা কৰ্ম্ম কৰয় মাতৰ॥১১৩৪
