এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
তাক বুলি দয়া যাব স্নেহ নুগুচয়।
পুত্ৰত যেমন দয়া শত্ৰুতো তহ্নয়॥
সেহিস অদ্ৰোহী প্ৰাণী নকৰয় হত।
সেহি আলোলুপ লোভ নাহিকে মনত॥১১২৪
শৌচক কহিবো আবে দ্বিবিধ প্ৰকাৰে।
মাটি জল লৈয়া নিত্য বাহ্য শুদ্ধি কৰে॥
ৰাগ নাথাকিলে শুদ্ধ হৱৈ অভ্যন্তৰ।
এহিমতে শৰীৰ শৌচ হয় পুৰুষৰ॥১১২৫
আপোনাক অহঙ্কাৰে শ্লাঘা নকৰয়।
অমানিত্ব বলি তাক জানা ধনঞ্জয়॥
এহিমতে থাকে যাৰ চৌব্বিশ প্ৰকাৰ।
হৰি ভজিবাৰ তাৰ আছে অধিকাৰ ॥১১২৬
দৈৱী স্বভাৱক মই কহিলো পূৰ্ব্বত।
এবে শুনা আসুৰী স্বভাৱ যেনমত॥
প্ৰবৃত্তি নিবৃত্তি ধৰ্ম্মাধৰ্ম্মক নজানে ।
শৌচ সত্য আচাৰ নাহিকে সেহি জ্ঞানে॥১১২৭
পাৰ্থে বোলে কৃষ্ণ কেনে কহা বিপৰীত।
কেনে বোলে নজানয় প্ৰবৃত্তি নিবৃত্তি ॥
আবো বোলা ধৰ্ম্মাধৰ্ম্ম দুইকো নজানে।
ধৰ্ম্মাধৰ্ম্ম বিনে দুখ শোক দেয় কোনে॥১১২৮
কৰ্ম্ম সদাচাৰে বেদে কহে নিৰন্তৰ।
বেদ অপমানে কেনে নজানে ঈশ্বৰ॥
