পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৪৭

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৩৭
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

দ্বৈতবুদ্ধি ভৈলে অহম্মন হৈবে জ্ঞান।
নষ্ট দেহ জীৱাত্মাক কৰে অভিমান॥
অভিমানে থাকি ভোগ ইচ্ছা কৰ্ম্ম কৰে।
সুখ দুখ জীৱবন্ধ কৰ্ম্মৰ সংস্কাৰে॥১০৫০
এহিমতে কৰ্ম্মৰ বাসনা বাঢ়ি যায়।
যদ্যপি চৈতন্য জীৱে সংসাৰক পায়॥
এবে যেনমতে জীৱ সংসাৰ এৰায়।
শুনা কহো তাহাৰ যে তৰণ উপায়॥১০৫১
যেবে পুৰুষৰ যে বিবেক উপজয়।
আত্মাক অকৰ্তা বুলি তেবেসে জানয়॥
বিবেক বৈৰাগ্যে থাকি জানে আত্মজ্ঞান।
দেহ ভিন্ন জীৱ ভিন্ন দুইৰো আত্মজ্ঞান॥১০৫২
ইন্দ্ৰিয়ৰ কৰ্ম্ম ইন্দ্ৰে কৰে গুণে থাকি।
আত্মা সবাকাৰে দেখে হৈয়া আছে সাক্ষি॥
গুণ আত্মা বিভাগক জানে এহি ভাৱে।
সংসাৰ এৰায়া সিটো মোক্ষপদ পাৱে॥১০৫৩
এহিমতে গুণে অতিক্ৰমিলেক যিটো।
সংসাৰ এৰায় তাৰ নাহি জন্ম মৃত্যু॥
বিষয়ক এৰি যাৰ স্থিৰ ভৈলা মন।
পৰম আনন্দ পদ পাৱে সিটো জন॥১০৫৪
সত্ত্ব সুৱৰ্ণৰ যে ৰূপত লোহাময়।।
তিনিগুণ নিহলে যে সবাকো বান্ধয়॥