এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৩৩
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
নাহি উপদ্ৰৱ তভো সত্ত্বগুণ জৰি।
জ্ঞানপথে সুখ সঙ্গে বান্ধে দৃঢ় কৰি॥
কৰ্ম্মপৰ সুখময় ঘোৰ ৰজোগুণে।
ভোগ ঐশ্বৰ্য্যক সাধে বিষয়ক মনে॥১০২৮
দুখ কৰ্ম্মে বন্ধ হৈয়া ৰজো গুণে নৰে।
ৰাত্ৰি দিনে সংসাৰত কৰ্ম্ম কৰি মৰে॥
যেন লোভে মৎস্য বৰশীৰ টোপ খাই।
বৰশী বেদনা দুখে পাচে প্ৰাণ যায়॥১০২৯
সেহিমতে ৰজোগুণ দুখ কৰ্ম্মপথ।
অল্প দুখ ভোগ অৰ্থে পৰে নৰকত॥
তমোগুণগোট সখি কেৱল অজ্ঞানা।
মোহ অহঙ্কাৰ যে দুই চক্ষু কাণা॥১০৩০
নিদ্ৰালস্য প্ৰমাদতে আৰ যে পৈশুন্যে।
তাতে দৃঢ় কৰি বান্ধে ঘোৰ তমোগুণে॥
হিংসা তমোগুণগোট নৰকৰ দ্বাৰ।
যেন শিলা তল গৈলে নুঠে আৰবাৰ॥১০৩১
তিনি গুণ কাৰ্য্যৰ যেহেন পৰিচ্ছেদ।
গুণৰ লক্ষণ অনুক্ৰমে শুনা ভেদ॥
স্বভাৱতে শোক মোহ আছে পুৰুষৰ।
তভো দুখ খণ্ডি সত্ত্ব গুণ সুখকৰ॥১০৩২
ৰজো গুণে কৰ্ম্ম কৰে সুখ বাঞ্ছি নৰ।
সুখ নাহিকে লেখ দুখ ঘোৰতৰ॥
