পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২৪২

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২৩২
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

অনাদি প্ৰকৃতি তাৰ নাহি পৰিচ্ছিন্ন।
সৃষ্টিৰ কাৰণে তাক কহে কৰি ভিন্ন॥১০২২
পুৰুষ প্ৰকৃতি দুয়ো ঈশ্বৰ অধীন।
যাৱদেকে ঈশ্বৰ প্ৰকৃতি তাৱে ভিন্ন॥
প্ৰকৃতিৰ গুণে ব্যাপি আছয় সকলে।
সিকাৰণে প্ৰকৃতিক মহদ্‌ব্ৰহ্ম বোলে॥১০২৩
প্ৰকৃতি সবাৰৰ মাতা উৎপত্তিৰ স্থান।
মই বীৰ্য্যদাতা পিতা কৰো গৰ্ভাধান॥
পুৰুষ প্ৰকৃতি যেবে সংযোগ হোৱয়।
ব্ৰহ্মা আদি চৰাচৰ সব জনময়॥১২০৪
যদ্যপি চিদংশে জীৱ শুদ্ধ অধিকাৰ।
দেহে থাকি তথাপিতো সুখ দুখ তাৰ॥
প্ৰকৃতি কাৰণ হন্তে সবে তিনি গুণ।
গুণে বন্ধ সংসাৰক জানিবা অৰ্জ্জুন॥১০২৫
প্ৰকৃতি বোলয় যাক শুনা মহামতি।
গুণ সাম্য ভৈলে তাক বোলয় প্ৰকৃতি॥
যতেক কাৰণ তাৰ কাৰণ ঈশ্বৰ।
এবে শুনিয়োক সখি ব্যৱস্থা গুণৰ॥১০২৬
সবাত প্ৰধান সত্ত্বগুণ আতিশয়।
নিৰ্ম্মল স্ফটিক যেন জ্যোতি প্ৰকাশয়॥
সত্ত্ব গুণে সত্বশুদ্ধি কৰে পুৰুষৰ।
জ্ঞান ভক্তি দুহাঙ্কো সাধয় নিৰন্তৰ॥১৭