এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২২৫
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
যদি বোলা জীৱ অধিকাৰ স্বৰূপত।
সুখ দুখ ভোগ তাৰ ঘটে কেনমত॥৯৮৮
শুনে থাকি ইন্দ্ৰি কৰ্ম্ম প্ৰৱৰ্ত্তয় তাৰ।
মই কৰো বুলি জীৱে কৰে অহঙ্কাৰ॥
প্ৰকৃতিৰ গুণ সঙ্গে অবিদ্যাৰ যোগ।
সিকাৰণে জীৱে কৰে সুখ দুখ ভোগ॥৯৮৯
ধেনুৰ বাটক বৎসে যেন মুখে হয়।
বৎস ধেনু যোগে দুগ্ধ আপুনি স্ৰৱয়॥
তমোগুণে নৰ যেন আছে নিদ্ৰা যায়।
বৰ দুখ পাৱয় স্বপনত বাঘে খায়॥৯৯০
স্বপন গুচিলে ভয় নিদ্ৰা দুৰে যায়।
অজ্ঞানত জীৱ বন্ধ জ্ঞান পক্ষে নাই॥
জীৱ ঈশ্বৰৰ ভিন্ন নুহি দুয়ো একে।
উপাধিত থাকি লোকে ভিন্ন কৰি দেখে॥৯৯১
আকাশে উদিত চন্দ্ৰ আছে যেন নয়।
চন্দ্ৰ প্ৰতিবিম্ব লোকে জলত দেখয়॥
জল হইতে দূৰ ভৈল প্ৰতিবিম্ব নাই।
জীৱ বন্ধু মুক্ত হয় আত্মজ্ঞান পাই॥৯১২
জীৱৰ জন্মক দেখা যত ত্ৰিজগত।
স্বৰূপত মিছা কিন্তু গুণৰ লগত।
যিটো আত্মা সবাহাতে সাক্ষী অন্তৰ্য্যামী।
ভৰ্ত্ত ভোক্তা মহেশ্বৰ ব্ৰক্ষাণ্ডৰ স্বামী॥৯৯৩
