এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২১৬
শ্ৰীমদ্ভগৱদগীতা
আৰো শ্ৰুতদেৱ নামে আছিল ব্ৰাহ্মণ।
তাহাৰ গৃহক লাগি গৈলা নাৰায়ণ।
কুশৰ আসন দ্বিজে দিলা তেতিক্ষণ॥৯০৯
ভাজা কমণ্ডলু জলে পাৱ পখালিলা।
স্নান কৰিবাক লাগি গন্ধ জল দিলা॥
শুথান তুলসী অৰ্চ্চি দিল আমলকী।
কৃষ্ণে হাত পাতি লৈ পৰম হৰিষি ॥৯৪০
প্ৰদক্ষিণে নামি পাচে দণ্ডৱতে পৰি।
আনন্দে নাচয় দ্বিজ কন্থাক জঙ্কাৰি॥
হাত মেলি আনি কৃষ্ণে কোলে তুলি লৈলা।
জনকত কৰি শতগুণে স্নেহ ভৈলা॥৯৪১
গলে ধৰি কৃষ্ণে কৰিলন্ত শিৰ ঘ্ৰাণ।
ব্ৰাহ্মণক প্ৰিয়বাক্য বোলে ভগৱান॥
তুমি ভক্তি প্ৰেমে তুষ্ট কৰিলাহা মোক।
কিবা দিবো খুজি নাহি পাওঁ তিনিলোক ॥৯৪২
এবে হেন দ্বিজ মই মনে আলোচিলো।
ভক্তিত বিক্ৰয় গৈয়া আপোনাক দিলো॥
হেনয় কৃষ্ণৰ দুই পঙ্কজ চৰণ।
কায় বাক্য মনে মই পশিলো শৰণ ॥৯৪৩
অৰ্জ্জুনৰ শোক দেখি দ্বিতীয় অধ্যাত।
সাংখ্যযোগগোট কৃষ্ণে কহিলা সাক্ষাত॥
