পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২১৯

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০৯
শ্রীমদ্ভগৱদগীতা


দেৱৰ লগত মিসলাই পূজা কৰে।
বহু লোকে নানয মইসে ঈশ্বৰে॥৯০৬
ঈশ্বৰ বুলিয়া জানে যদি কতো লোক।
স্ৰজোহো পালোহো সংহাৰোহো তিনি লোক॥
অৱতাৰ ধৰি ভাৰ হৰো পৃথিবীৰ।
নিৰাকাৰ বুলি মোক নজানে বিস্তৰ॥ ৯০৭
যিটো জনে মোহোক বোলয় সৰ্ব্বাত্মক।
অদ্বৈত নিৰ্গুণ ব্ৰহ্ম জগত ব্যাপক॥
সগুন নিৰ্গুণ মই দুয়ো ৰূপ ধৰো।
যদি আত্মাৰাম তভো গুণ লীলা কৰো॥ ৯০৮
এহি সংসাৰত প্ৰাণী যতেক আছয়।
জীৱৰূপ অঙ্গ ধৰি সংসাৰ ভ্ৰময়॥
অবিদ্যা আবৰে জীৱ গুণৰ সঙ্গত।
মোক নজানেসে জানা এহিখানি তত্ত্ব॥৯০৯
যাৰ পুঞ্জ পুণ্যচয় আছয় পূৰ্ব্বৰ।
সেহি জ্ঞানে গতি ভজি পাৱে ঈশ্বৰৰ॥
এহি কৰ্ম্মে গতি পাৰে কহিলো তোমাত।
সহস্ৰ মধ্যত গতি কোন চিত্ৰ আত॥৯১০
নিষ্টে জানা সখি এহি ব্ৰহ্মাণ্ড ভিতৰ।
তাৰ মধ্যে যত প্ৰাণী আছে নিৰন্তৰ॥
সহস্ৰ মধ্যত যদি একে গতি পাই।
তভো কতো মুক্ত হোৱৈ লেখা জোখা নাই॥৯১১