পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২০৩

১৯৩

শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

সঞ্জয় বদতি শুনিয়োক কুৰুনাথ।
পাৰ্থৰ প্ৰশ্নৰ কৃষ্ণে দেখাইলা সাক্ষাত॥
পূৰ্ব্বত কৃষ্ণক হেন বুলিলা অৰ্জ্জুনে।
নবধিবো বন্ধুগণ ৰাজ্যৰ নিদানে॥ ৮৪১
নুযুজিবো বুলি দৃঢ় কৰি ধনঞ্জয়ে।
এৰিলন্ত শৰ ধনু জ্ঞাতিবধ ভয়ে॥
তাতে আৰো পাৰ্থে হেন বুলিলা প্ৰসঙ্গ।
কাৰ জয় হোৱে কৃষ্ণ কাৰ হোৱে ভঙ্গ॥ ৮৪২
ভঙ্গ পৰাজয় দুইৰো নাজানোহো নিষ্ট।
কাৰ ভঙ্গ কৰি জয় দেখাইলন্ত কৃষ্ণ॥
অৰ্জ্জুনে কৰিলা প্ৰশ্ন দ্বিতীয় অধ্যাত।
সেই জয় ভঙ্গে কৃষ্ণে দেখাইলা সাক্ষাত॥ ৮৪৩
কৃষ্ণক নমিয়া পুনু বোলে কুন্তীসুত।
আৰো আশ্চৰ্য্যক দেখো আতি অদভূত॥
অষ্টাদশ অক্ষৌহিণী সেনা নিৰন্তৰ।
প্ৰবেশিবে লাগি আছে মুখৰ ভিতৰ॥ ৮৪৪
উভয় সেনাৰ মুখ্য মুখ্য বীৰ যত।
চূৰ্ণ হইযা লাগিয়াছে দশন মধ্যত॥
সঞ্জয় বদতি শুনিয়োক মহাশয়।
দানী মানী মহাযশী তোমাৰ তনয়॥ ৮৪৫
নাজানিয়া নষ্ট ভৈলে কি কহিবো কথা।
জানিয়া ৰে তযু পুত্ৰ এতেকে অৱস্থা॥