পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২০০

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৯০
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

উতথ্য উত্তানপাদ আৰো জৰৎকাৰ।
দুষ্মন্ত সংস্কৃতি দীৰ্ঘপদ কৰ্ম্মহাৰ ॥৮২৪
সত্যকাম জঠৰাখ্য মৌনস সুদেৱ।
কৃষ্ণাত্ৰেয় মধুকুল্য জনক গালৱ॥
দেৱঋষি ৰাজঋষিগণ আছে যত।
দক্ষ আদি প্ৰজাপতি দেখিলো সমস্ত॥৮২৫
বাসুকিক আদি কৰি যত সৰ্পগণ।
একাদশ ৰুদ্ৰ সমে দেৱ সঙ্কৰ্ষণ॥
অনন্তৰ সঙ্গে নাগ যতেক আছয়।
অসংখ্যাত ফণা সমে ৰত্ন প্ৰকাশয়॥৮২৬
ভূত প্ৰেত যক্ষ ৰক্ষ গন্ধৰ্ব্ব কিন্নৰ।
সিদ্ধ কিম্পুৰুষ অপেশ্বৰা বিদ্যাধৰ॥
শৰীৰে পৰ্ব্বত সিন্ধু সৰোবৰ যত।
ভৱ দেহে দেখো হেৰা একে প্ৰদেশত॥৮২৭
অসংখ্যাত শিৰ উৰু বাহু আতিশয়।
সৰ্ব্বত্ৰ প্ৰকাশে নেত্ৰ নক্ষত্ৰৰ নয়॥
শঙ্খ চক্ৰ গদা পদ্ম ধৰি আছা কৰে।
কিৰীটি কুণ্ডল ৰত্ন মণি শোভা কৰে॥৮২৮
বলয়া কৰুণ হাৰ কিঙ্কিণী নুপুৰ।
টোৰৰ হোৰৰ হাৰ কনক কেয়ূৰ॥
আজানুলম্বিত ৰনমালা কৰৈ কান্তি।
কৌস্তুতে শোভয় গলে শ্রীবৎসৰ পাস্তি॥৮২৯