পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/২০

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১০
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

অন্নক নপাইলে  দুৰ্ব্বাসা শাপত
  পাণ্ডুকুল ভস্ম যায়।
কৃষ্ণ ব্যতিৰেকে  দুৰ্ব্বাসা-সাগৰে
  ত্ৰাণকৰ্ত্তা কোনো নাই॥ ২৭
ভক্তৰ সংশয়  জানি কৃপাময়
  তেক্ষণে আসিয়া ভৈল।
কৃষ্ণ বোলে কিবা  ভক্ষ্য দিতে পাৰা
  ভোখে মোৰ প্ৰাণ গৈল॥
বোলন্ত দ্ৰৌপদী  আগে ৰান্ধি খাই
  থালীক পথালি থৈলো।
দুৰ্ব্বাসাতো চাই  তোমাৰ বাক্যত
  সমুলঞ্চে তল গৈলো॥ ২৫
কৃষ্ণ বোলে কিবা  থালীৰ কুষিত
  অন্ন লাগি আছে তাতে।
চাহিয়া দ্ৰৌপদী  কণ এক শাক
  আনি দিলা কৃষ্ণ হাতে॥
কৃষ্ণৰ সন্তোষে  ত্ৰৈলোক্য সন্তোষ
  সেহিকণ শাক খাই।
দুৰ্ব্বাসাৰ ক্ষুধা  সমস্তে গুচিলা
  তিলমাত্ৰ ক্ষুধা নাই॥ ২৬
দুৰ্ব্বাসা বোলন্ত  এতমাত্ৰ ক্ষুধা
  শুচি গৈলা কোন কাজে।