পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১৯২

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৮২
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

চৰাচৰ আদি কৰি যতেক সংসাৰ।
মইসে কাৰণ বীজ অঙ্কুৰ সবাৰ॥
মোৰ দিব্য বিভূতিৰ কোনে অন্ত পায়।
অবিৰোধি শ্ৰীক দেখা যিঠাই সিঠাই॥৭৯৪
ঐশ্বৰ্য্য বিভূতি শ্ৰীয়ে গুণে অতিৰেক।
সিয়ো বিভূতিসে মোৰ জানিবা প্ৰত্যেক।
পৃথিৱীৰ বালুকা নক্ষত্ৰ আকাশৰ।
দৈৱ কৃপাবশে যদি লেখে নিৰন্তৰ॥ ৭৯৫
বহু জন্মে জাতিস্মৰ লভিবে সমস্ত।
ততো জন্ম কৰ্ম্ম মোৰ নপাৱয় অন্ত॥
অনন্ত সহস্ৰ ফণা মুখ অপৰ্য্যন্ত।
মোৰ জন্ম কৰ্ম্ম গুণ সাক্ষাতে কহন্ত॥৭৯৬
পূৰ্ব্বত কহিলো আৰ কহিবোহো পাচে।
যদ্যপি শাস্ত্ৰত কহিবাক লাগি আছে॥
তথাপিতো জন্ম কৰ্ম্ম আছে যত যত।
চিৰকাল কহি তভো নপাৱয় অন্ত॥৭৯৭
এহি খানি সখি তুমি নিষ্ঠে কৰি জানা।
ভিন্ন কৰি যত বস্তু নাহি মোত বিনা॥
প্ৰত্যেকে প্ৰত্যেকে আৰ কহিবোহো কত।
মইসে ব্যাপিয়া আছো সমস্তে জগত॥৭৯৮
পাৰ্থে বোলে এহিসে সমস্তে হোৱা হৰি।
আগে কেনমতে কহিলোহো ভিন্ন কৰি॥