এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭৫
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
মোৰ জন্ম কৰ্ম্ম কথা কৰয় কথন।
অন্যো অন্যে কৰে প্ৰেমে শ্ৰৱ কীৰ্ত্তন॥৭৫৫
কতো কহে কতো শুনে বুজে পৰস্পৰে।
মোৰ যশ গুণ গাই তাতো ক্ৰিয়া কৰে॥
এহিমতে ভক্তি জ্ঞান কৰয় প্ৰকাশ।
মোৰ দিয়া হোৱয় অবিদ্যা কৰে নাশ॥৭৫৬
বুদ্ধিক নিয়মি তাৰ থিৰ কৰে মন।
অনন্য শৰণ হৈয়া নছাৰে চৰণ॥
অৰ্জ্জুনে বোলন্ত শুনিয়োক জগন্নাথ।
দণ্ডৱতে পিৰি প্ৰণামো দোৱাই মাথ॥৭৫৭
অনাদি ঈশ্বৰ পূৰ্ণব্ৰহ্ম অন্তৰ্য্যামী।
ঋষিগণ মুখে পূৰ্ব্বে শুনিয়াছো আমি॥
অসিত দেৱল ব্যাস নাৰদৰ মুখে।
তোমাক ঈশ্বৰ বুলি কহয় উৎসুকে॥৭৫৮
সম্প্ৰতি তোমাৰ মুখে নিলে এক্ষণ।
যত ভ্ৰম দূৰ গৈল গুচিল অজ্ঞান॥
তোমাৰ বাক্যৰ কোনে বুজিবেক ভাৱ।
সুৰ নৰ সিদ্ধ মুনি নুবুজে দানৱ॥৭৫৯
অসংখ্যাত বিভূতি নাহি পৰিমাণ।
কোনৰূপে চিন্তিবোহো নজানো সন্ধান॥
পুনৰপি কহিয়োক দেৱ ভগৱান।
তব কথা অমৃত আনন্দে কৰো পান॥ ৭৬০
