এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬৩
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
ঈশ্বৰৰ দৃঢ় বিশ্বাসত সেহি নয়।
সঙ্কৰ্ষণ মুখাগ্নিয়ে জলকো দহয়॥
শতবৰ্ষে যিবা মৰে তাৰে সেহি আয়ু।
মৰি উপজয় যি কোথা গৈল বায়ু॥৬৯১
তাৰ শতবৰ্ষ আয়ু লাগে ভুঞ্জিবাক।
কেনে নিজিজ্ঞাসি কালে নষ্ট কৰে তাক॥
প্ৰলয়ৰ নাহি যেন আয়ুৰ নিয়ম।
কাল আৰো মোৰ ভক্তি দুয়ো এক সম॥৬৯২
এহি খানি তত্ত্ব কহি মই দিলো সীমা।
কাল আৰো ভক্তি দুইৰো অদ্ভুত মহিমা॥
অনাদি ঈশ্বৰ সৃষ্টি অনাদি প্ৰলয়।
কাল যেনমত ভৈল শুনিয়ো নিৰ্ণয়॥৬৯৩
যি কালত সংহাৰিয়া ভৈলা একেশ্বৰ।
মহাজলে নিদ্ৰা পাচে গৈলন্ত ঈশ্বৰ॥
কতোকালে নিদ্ৰা গুচি স্ৰজিবে ভৈলা মতি।
ঈশ্বৰত ব্যক্ত ভৈলা পুৰুষ প্ৰকৃতি॥৬৯৪
প্ৰকৃতি পুৰুষক যে কটাক্ষ কৰয়।
সেহি কটাক্ষতে কাল ভৈলা ধনঞ্জয়॥
প্ৰকৃতিৰ জ্যোতি ব্যক্ত হোৱে তিনিগুণ।
গুণময় সংসাৰত জানিবা অৰ্জ্জুন॥৬৯৫
কাল যাক বোলে তাৰ কহিলোহো ক্ৰম।
নিৰ্গুণ ঈশ্বৰ কিন্তু সবাহাতে সম॥
