পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১৭১

১৬১

শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

অভক্তে পূজয় মোক ব্ৰহ্মাণ্ড সহিতে।।
তাৰ বস্তু গ্ৰহণ নকৰো কদাচিতে॥
ভক্তে জল মাত্ৰ দিয়া পূজে শুদ্ধচিত্ত।
তুষ্ট হৈয়া তাক ভুঞ্জো যেহেন অমৃত॥৬৮০
কোটি জনমৰ তাৰ পাপ পুণ্য যত।
ভক্তিৰ আৰম্ভে নষ্ট হোৱয় সাক্ষাত॥
পাৰ্থে বোলে স্তব্ধ হৈলো শুনি তব বোধ।
বেদ শাস্ত্ৰ পুৰাণত হোৱয় বিৰোধ॥৬৮১
স্বৰূপত শুভাশুভ পূৰ্ব্বৰ সংস্কাৰ।
নুভুঞ্জিলে কোটি জন্মে ক্ষয় নাহি তাৰ।
ইটো বাক্য স্বৰূপত তোমাৰ মুখৰ।
দুয়ো বাক্য বিৰোধ ঘটায় পূৰ্ব্বাপৰ॥৬৮২
কৃষ্ণে বোলে মৰ্ম্ম পুছিলাহা মহামতি।
ৰহস্যৰো ৰহস্য গোপ্যৰো গোপ্য আতি॥
তথাপি ইহাৰ ভেদ কহিবে নিৰ্ণয়।
কিন্তু মোত পাৰে তত্ত্ব আনে নজানয়॥
যেবে সুখ দুখ লভে পূৰ্ব্বৰ সংস্কাৰ।
সেহি যে সংস্কাৰ হোৱে ত্ৰিবিধ প্ৰকাৰ॥
ত্ৰিবিধৰো নাম কহো যাৰ যেন মত।
আৰব্ধ প্ৰাৰব্ধ অনাৰব্ধ তিনি মত॥৬৮৪
যি জন্মৰ কৰ্ম্মে দেহ হৈয়াছে সাম্প্ৰত।
যি জন্ম উপৰে জন্ম হৈয়া আছে যত॥