এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৫০
শ্ৰীমদ্ভগভদ্গীতা
লোকত কহয় আপোনাত নাহি তাৰ।
যেন গন্ধ পশু বিচি পৰ উপকাৰ॥
সুঘ্ৰাণ বস্তুক পশু শৰীৰত ধৰে।
তাৰ কাৰ্য্য নাহি পৰে উপভোগ কৰে॥৬৩৬
গৰ্দ্দভে যহয় যেন চন্দনৰ ভাৰ।
পিঠিত চন্দন গন্ধ নপাৱয় তাৰ॥
পণ্ডিত হোৱয় শব্দ জানে অৰ্থ জ্ঞান।
মোহোত থাকিয়া তভো বখানয় আন॥৬৩৭
পাকে যাকে যাই যদি সন্তৰ সমাজ।
মোৰ নাম স্মৰিবাতো তাত কৰে লাজ॥
লোকে নাম স্মৰে শুনি উসমিস কৰে।
লাজত থাকিয়া সিটো কাব্যকোৰ পঢ়ে॥৬৩৮
বোলে ৰাম-কৃষ্ণ নাম স্মৰণ সুখৰ।
এহি লাজে মিছা মনে তটকে মাতৰ॥
যেন শাস্ত্ৰ জ্ঞান হোৱে ঈশ্বৰত চিন্ত।
একে দেৱ অমৰ যে পিলেক অমৃত॥৬০৯
যিমতে ভজিবে মোক শাস্ত্ৰে কহে তাক।
পণ্ডিতৰ আগত নালাগে পুছিবাক॥
পঢ়িয়া শাস্ত্ৰক মোক কৰে ব্যভিচাৰ।
পঢ়ি বৃথা দুখ পাইব চোৰে দিলা তাৰ॥৬৪০
কিমতে তজিব মূৰ্খে যদি হেন বোলা।
কোন শাস্ত্ৰ পঢ়ি মোক ভজিল পিঙ্গলা॥
