পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১৫৩

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪৩
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

গুহ্য গুহ্যতৰ সখি গুহ্যতম যাক দেখি
 তাৰ (ভদ কহো শুনিয়োক।
বেদশাস্ত্ৰ পুৰাণত নিৰূপি কহয় যত
 তাকে গুহ্য বোলে সৰ্ব্বলোক॥৬১২
জ্ঞান বিজ্ঞানক লোক অনুভৱ বোলে মোক
 সেহি গুহ্যতম নিৰূপম।
দুইতো ব্যতিৰেকে তত্ত্ব নিজ ভগৱন্ত যত
 নিষ্টে জানা এহি গুহ্যতম।
যেন ক্ৰুৰভাৱ সৰ্প বিষগৰ্ব্বে কৰে দৰ্প
 মন্ত্ৰ শুনি চপৰাৱে মাধ।
ঘোৰ ইটো সংসাৰৰ সুখে নৰ হোৱে পাৱ
 মোত অল্প ভক্তি কৰি মাত্ৰ॥ ৬১৩
অব্যক্ত ঈশ্বৰ হুই ৰথতে আহোহো মই
 মোত শ্ৰদ্ধা নকৰয় নৰ।
বোলে নাৰায়ণ অংশে কৃষ্ণে এক অৱতাৰ
 নিজ নাৰায়ণেসে ঈশ্বৰ॥
এহি কৃষ্ণ শৰীৰত কোটি যে ব্ৰহ্মাণ্ড যত
 সবে আছে যত চৰাচৰ।
তভো নাহি শ্ৰদ্ধা ৰতি তাতে যাই অধোগতি
 তাৰ ফল নৰক মাতৰ॥৬১৪
আন অৱতাৰ গুলা কতো অংশ কতো কলা
 মই পূৰ্ণব্ৰহ্ম সনাতন।