এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৫
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
কিন্তু তাত কথা আছে এখানি।
মোৰ উপাসক যে গুলা জ্ঞানী॥ ৫২৭
ক্ৰমে মুক্তি ভোগ ভুঞ্জিয়া শেষ।
সে গুলা জ্ঞানী সত্যলোকে বাস॥
যেৱে আসি কালে প্ৰলয় পায়।
আনন্দে তৰি ঈশ্বৰক পায়॥ ৫২৫
মায়াৰ অধীন নহয় জ্ঞানী।
এতেকে নেৰে পদ আনন্দ জানি॥
শুনিয়ো সখি কাল যেন ঠান।
ব্ৰহ্মাৰ কহো আয়ু প্ৰমাণ॥ ৫২৬
যাক পৰমাণু বুলিয়া কয়।
চক্ষুৰ মনৰ গোচৰ নয়।
দুই পৰমাণু ভৈলে একত্ৰ।
অণু বুলি তাক কহে সৰ্ব্বত্ৰ॥ ৫২৭
সূৰ্য্যৰশ্মি লাগি কুন্দ্ৰাক্ষ জালে।
অতি সূক্ষ্মৰূপে উৰিয়া চলে॥
ৰবিৰ উদয় বেলাত দেখি।
অণুৰ প্ৰমাণ কহিলো সখি॥ ৫২৮
তিনি অণু মিলি একত্ৰ হয়।
ত্যসৰেণু বুলি তাহাক কয়॥
তিনি ত্ৰাসৰেণু হোৱয় এক।
টুটী নাম তাৰ জানা প্ৰত্যেক॥ ৫২৯
