পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১৩০

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২০
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

কৃষ্ণে বোলে অক্ষৰ যে ব্ৰহ্ম কৰি বোলে।
সবাক ব্যাপিয়া আছে এতেক নচলে॥ ৪৯৮
জীৱকেসে আত্মা বোলে জানা ধনঞ্জয়।
স্বভাৱতে ভোক্তাৰূপে দেহতে আছয়॥
দেৱক উদ্দেশি যজ্ঞদ্ৰব্য কৰে ত্যাগ।
তাকে কৰ্ম্ম বোলে জানিয়োক মহাভাগ॥ ৪৯৯
একাদশ ইন্দ্ৰি মায়া মদ অহঙ্কাৰ।
পঞ্চভূত সূক্ষ্ম পঞ্চ তন্মাত্ৰ তাহাৰ।
এহিসে চৌব্বিশ তত্ত্বে দেহ হুয়া যুত।
জানিবাহা দেহক বোলয় অধিভূত॥ ৫০০
অধিদেৱ যাক বুলি পুৰুষ বৈৰাগ।
সৰ্ব্বথায়ে থাকে সূৰ্য্যমণ্ডলৰ মাজ॥
তেহো আদি পুৰুষ সৰ্ব্ব দেৱতাৰ পতি।
সেহি গোট অধিদেৱ জানা মহামতি॥ ৫০১
মই অধিষজ্ঞ সবাহাৰে অন্তৰ্য্যামী।
প্ৰৱৰ্ত্তক নিয়ামক ফলদাতা আমি॥
মোক অন্তৰ্য্যামী জানি বোলয় ঈশ্বৰ।
এহি বুদ্ধি নিষ্ঠা ভক্তি বাঢ়ে পুৰুষৰ॥ ৫০২
আছোক জানিবে নাম লৱে একবাৰ।
দেহে যত পাপ আছে ছন্ন হোৱে তাৰ॥
সৰ্ব্বদা যে স্মৰে তাৰ কি কহিবো কথা।
মৃত্যুকালে স্মৰণৰ শুনিয়ো ব্যৱস্থা॥ ৫০৩