পৃষ্ঠা:শ্ৰীমদ্ভগৱত্‌‌‌‌গীতা বা কৃষ্ণগীতা.djvu/১০৯

এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৯
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্‌গীতা

যিজনে ইন্দ্ৰিয় দমি নিয়মিত মন।
আত্মায়ে পৰম বন্ধু বান্ধৱ সজ্জন॥
অজিত ইন্দিয় যাৰ মন স্বতন্তৰ।
আত্মায়ে পৰম শত্ৰু নালাগে অপৰ॥ ৩৮৭
শীত উষ্ণ দুখে বাক নপাৰে লৰাইতে।
পৰম আত্মাক হৃদি লৈলা সমাধিতে॥
মান অপমান হইতো নাহিকয় চিত্ত।
বিজ্ঞান জ্ঞানত তৃপ্তি সদা আনন্দিত॥ ৩৮৮
একখণ্ড মৃতিকা সুৱৰ্ণ আৰোখান।
আৰুঢ় যোগীয়ে দেখে উভয় সমান॥
শব্দ মিত্ৰ মধ্যস্থ যে সুহৃদ বান্ধৱ।
সাধু উদাসীন সাহাতে সমভাৱ॥ ৩৮৯
সুহৃদ মধস্থ মিত্ৰ সাধু উদাসীন।
এসম্বাৰ লক্ষণ শুনিয়ো ভিনে ভিন॥
দুইকো দুয়ো উপকাৰ কৰয় বিচিত্ৰ।
অন্যে অন্যে হিত চিন্তে তাক বুলি মিত্ৰ॥ ৩৯০
নকৰিলে হিত ততো কৰে উপকাৰ।
যগ্নে মন্দে নেদেখে সহৃদ নাম তাৰ॥
মধ্য যিগেট ভাল মন্দক নোবোলে।
তাৰ শত্ৰ বোলয় হিংসয় ছলে বলে॥ ৩৯১
যাক বুলি সাধু দুইৰো হিতক চিন্তয়।
উদাসীনে দুইকো ভাল মন্দ নোবোলয়॥