এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৯৪
শ্ৰীমদ্ভগৱদ্গীতা
প্ৰাণ অপানক দুইকো কৰি সমান।
নিশ্চলে ৰাখিব দুইকো ভ্ৰূৰ মধ্যস্থান॥
নাসা অগ্ৰে দুয়ো বায়ু কৰিবেক গতি।
শূন্য মন ৰাখি ব্ৰহ্ম থাকিবেক চিন্তি॥৩৬৪
বিষয় এৰিলে মন ব্ৰহ্ম এক স্থান।
আপোনাক পাসৰিব নাহি মই জ্ঞান॥
সকলে শুচিয়া মন ৰহে এক ঠাই।
যেন মৃতকৰ কিছু সুখ দুখ নাই॥৩৬৫
এহিমতে চিন্তিয়া যে স্থিৰ ভৈলা মন।
জীৱন্তে মুকুত সখি ভৈলা সেহিজন॥
যদি তুমি ভাত হেন বোলা কুন্তীসুত।
জ্ঞানত দেৱতা বিঘ্নি কৰয় বহুত॥৩৬৬
যেনমতে নহে বিঘ্নি কহো হেতু তাৰ।
সৰ্ব্বদায়ে মই হওঁ সদায় তাহাৰ॥
যজ্ঞ দান তপ পূৰ্ব্বে কৰিলেক যত।
মোক ভজি কৰ্ম্ম যত অৰ্পিলে সমস্ত॥৩৬৭
যজ্ঞৰ পালক ভোক্তা মই মহেশ্বৰ।
অন্তৰ্য্যামী সুহৃদ যে সমস্ত লোকৰ॥
এহিখানি জ্ঞান যেৱে জানিলেক লোক।
নিশ্চয়ে জানিবা মুক্ত হুয়া পাইলা মোক॥৩৬৮
কহয় গোবিন্দ মিশ্ৰে জ্ঞানৰ মহত্ত্ব।
বন্দোহো কৃষ্ণৰ অৰবিন্দ চৰণত॥
