এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৩৭)
কুসুম চন্দন গন্ধে হুয়া অতি জাতিস্কাৰ
ফুৰিবহোঁ নগৰ প্ৰজতি।
ধনু জাগ শাল পশি লগাই অতি যশ মসি;
ধনুক ভাঙ্গিবো কৰি ছটি॥
দেখিয়া ৰাখিয়া সেনা গণে কৰি ক্ৰোধ মন;
যাইবে হাতে অস্ত্ৰ শস্ত্ৰ ধৰি।
লৈয়া ভগ্ন ধনু খণ্ড কৰি মহা ৰণ্ড ভন্দ
সবাকো বধিবো লীলা কৰি॥
কংশে সেনা পাঞ্চে যত দিবো তাক কৰি হত;
তৈৰ পৰা বাধা হৈবো পাচে।
গোপ সমে দধি ভাত খায়া পাচে মথুৰাত;
থাকিবোহোঁ নগৰৰ কাছে॥
ভয় নিন্দ্ৰা পৰিহৰি কংশে পাচে যত্ন কৰি
ৰঙ্গশাল কৰিবো নিৰ্ম্মাণ।
মৰ্ল্লভ দুন্দুভি ধ্বনি ৰঞ্জিল প্ৰভাতে শুনি
গোপ সমে কৰিবো পয়ান॥
কুৱলয় পড়ি গজে ৰাজ দুৱাৰত বহি
হস্তি আৰ অমুস্তে সহিত।
থাকিবো আমাক চুম্পি প্ৰথমতে পাইবো লাগ;
বুজিবোহোঁ তাহাৰ ইঙ্গিত॥
ভূমিত পৰিয়া ধৰি কুম্ভ স্থলে দিয়া ভৰি;
দশন উভাৰি লৈবো তুলি।
