এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ২৮)
ঝাম্প দিয়া যমুনাৰ হ্ৰদত পৰিবো।
আছাৰিয়া বাহু মহা আন্দুলে কৰিবো॥
খেদি আসি কালী মোক দেখি বিদ্যমানে
দংশীবেক সিতো মোক মৰ্ম্ম মৰ্ম্ম স্থানে॥
কৰিবেক বন্দি মোক লাঙ্গুলে মেৰাই।
থাকিবোঁ খানিক নৰ শ্ৰেষ্টাক দেখাই॥
গোকুলৰ লোকে শোক পাৱে মোক চাই
কান্দিবে যশদা গুণ বৰ্ণাই বৰ্ণাই॥
ভকতৰ দুখে হৃদি দহয় সাক্ষাত।
কৰিয় আস্ফট পাচে এৰাই তাৰ হাত॥
লাম্ফ দিয়া তাৰ শীৰে ছৰিয়া উৎসুকে।
সহস্ৰ শিৰত তাৰ নাছিবো কৌতুকে॥
মোৰ পয়ো ভৰে তাৰ ভাঙ্গিবেক শিৰ।
পাৰা পিৰা নাকে মুখে চান্দিবে ৰূধিৰ॥
স্বামী মৰে দেখি তাৰ পত্নিগণে আসি।
কৰিবেক স্তুতি মোৰ মহিমা প্ৰকাশি॥
তাসম্বাতে তুষ্টময় হৈয়া অতিশয়।
দিবো সিতো কালিমহা সৰ্পক নিৰ্ভয়॥
গুচাবো নিকালি তৈৰ প্ৰাণ ৰাখি তাৰ।
কৰিবো নিৰ্ব্বীষ পাচে জল যমুনাৰ॥
তীৰত উঠিব বেনাগ্নিক কৰি পান।
গোকুল বাসীৰ দুখ কৰিবো নিৰ্জ্যান॥
