এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
( ২১ )
তোক। তিৰী দোষী পাই, কোনে ধৰ্ম্ম চাই,
এড়িয়া পঠাইলি মোক॥ ৬৪ ॥ কোন ৰাজ্য
খান, বাপেৰে খাইছিলে, তাক কৈ দেশ ভালে।
কংসৰ নিহলে, বাপেৰ মৰিল, দুয়োৰে পাৱ
গেলালে॥ বাপেৰ বৃত্তান্ত, জানো সমুদায়;
যেনয় সুখী আছিল। আন কিছু নুই, দুখীয়া
দুখিনী, ঘোল বিকি খাই ছিল॥ ৬৫ ॥ এতেক
যে মিছা, কহিবাক পাৰ, সভাত জৰি জোৰাই॥
বাপেৰে পোৱেৰে, যজ্ঞ আৰম্ভিলি, ঘোল বিকা
ধন পাই॥ এনুৱা বচন, শুনিয়া কৃষ্ণৰ, উঠিল
ক্ৰোধ অপাৰ। জাজ্বল্য সমান, ভৈল কম্প–
মান, বোলে ঐ দুৰাচাৰ॥ ৬৬ ॥ ৰাজ সমা-
জত, এতেক কদৰ্থ, মোহোৰ মুখ নচাই।
চক্ৰৰ প্ৰহাৰে, দুখানি কৰিবোঁ, আজি যা তই
এড়াই॥ উত্তৰে নোৱাৰি, ক্ৰোধিলা মূৰাৰী,
দিলন্ত তাক উত্তৰ। সকলে দিনৰ, গালীক
সুজিবোঁ, আজি তই পাপীষ্ঠৰ॥ ৬৭ ॥ ইহেন
বচন, শুনি শিশুপাল, দুগুণে বাঢ়িল ৰাগ।
কৃষ্ণক যুঝিবে, লাগি শিশুপাল, ত্বৰিতে ভৈলেক
