এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৮৫)
যেন দেখি সন্তৰ যে মন শান্ত ভৈলা।
বঙালক প্ৰতি কিছু দয়া উপজিলা॥
শুনৰে দুৰ্জ্জন যায়ো ভালেসে সাৰিলি।
ক্ষমিলোঁ যতেক মোৰ দ্ৰোহ আচৰিলি॥৪১২
এহি বুলি সন্তে যাই পশিলা গৃহত।
হেন দেখি যৱনৰ ৰঙ্গ যে মনত॥
প্ৰণামী ওলাই গৈলা দুষ্ট দুয়োজন।
ৰৈলা সন্ত সত্ৰত কৌতুক কৰি মন॥৭১৩
মাতৃত কহিলা এহি কথা যত যত।
শুনিয়া মাতৃৰ অতি আনন্দ মনত॥
মাকে বোলে বাপু তোৰ দিন খানি ভাল।
মনুষ্যৰ পক্ষে জানা যৱন যম কাল॥৪১৪
নাকাটিলা যাতো তোৰ ঈশ্বৰ সহাই।
নুহিকা তেজস্বী তোৰ ধৰ্ম্ম একো নাই॥
ইতো কলি কালে ধৰ্ম্ম তেজ কৈতো নাই।
দয়াত ৰখিলা তোক কৃষ্ণ কৃপা মই॥৮১৫
তিৰীৰ যে তিৰী বুদ্ধি তাহাকে বুজিল।
আৰু কহে বাপু তোৰ দিন খানি ভাল॥
আপুনি হৰিৰ ভক্ত মহন্ত একান্ত।
দিন ভালে তাঙ্ক কেনমতে ৰাখিৱন্ত॥৪১৬
অগ্নিৰ আগত কেচা পকা নাহি কয়।
সেহোমতে ৰণে তাল মণ্ড নাচাৰয়॥
৮
