এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৮৪)
কেমনে টেন্টন ইটো বেটা যে দুৰ্জ্জন৷
এহি বুলি ক্ৰোধে দুয়ো চোবায়ে দশন॥
হৰিৰ সেৱাত আছিলেক চকুমুদি।
দেখে দুই মৰনে ক্ৰোধত যাই খেদি॥
হেন দেখি মহাসন্তে থিয় দিয়া ৰৈলা।
দেখিয়া যৱনে হস্তে ঘাৱ মাৰি দিলা॥৪০৭
দোহাতি ঘাৱত জানা হস্ত নেছেদিলা।
ছাল মাত্ৰ ভেদি অল্প শুক্ল তেজ বৈলা॥
হেন দেখি যৱনৰ হৃদি কম্পমান।
বেবুৱা লাগিলা দুইৰো হৰাইলা চেতন॥৪০৮
নুহিকা মনুষ্য বুলি গুণিলা বিস্তৰ।
কতো বেলি জ্ঞান কিছু ভৈলা যৱনৰ॥
যেবে শ্ৰুতি পাইলেক যৱন মহাবলী।
সন্তৰ চৰণে দুয়ো পৰিলেক ঢলি॥৪০৯
নজানি কৰিলোঁ দোষ ক্ষমা কৰা বাপ।
আমাসাক লাগি প্ৰভু এৰিয়োক কোপ॥
জানিলো বৈষ্ণৱ তুমি মহন্ত ডাঙ্গৰ।
স্বভাৱে ৰাক্ষস আমি যৱন দুৰ্ব্বাৰ॥৪১০
সন্তৰ দ্ৰোহক কৈলো আপোনাৰ কাল।
একান্ত মহন্ত তুমি ভকত প্ৰবল॥
এহিবুলি দুয়োজনে টকা দুই কৰি।
আগত সন্তৰ থৈয়া আছিলক পৰি॥৪১১
