এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৬৩)
মনোহৰ বেশে পিন্ধি বস্ত্ৰ অলংকাৰ।
ভৈলেক যুৱতী বেশ অতি চমৎকাৰ॥
দোভাগ নিশাত গৈলা মহন্তৰ ঠাই।
নমস্কাৰ কৰি কথা কহন্ত বুজাই॥২৯২
মাৰিবাক মনৰ স্বামী সবে খেদি আইলা।
এডাল বনক দুই ফাল কৰি চাইলা॥
থানক নাপায়া আইলোঁ তোমাৰ কাষৰে।
এহিবুলি বসিলেক মহন্ত ওচৰে॥২৯৩
কুছি মুছি বসিলেক তাহান কাষত।
কোনে স্ত্ৰী নুবুলিব দেখিয়া বেশক॥
হেন সময়ত বিচাৰিয়া দুষ্ট জনে।
সুধিলা তাহাঙ্ক সবে আসিয়া তেখনে॥২৯৪
চাৰিজনী ছোৱালীয়ে একমতি হুয়া।
ৰাত্ৰি ভাগে কোন দিশে গৈলেক পলায়া॥
তুমি সৰ্ব্বজান জানি কহিলোঁ তোমাত।
কোন দিশে গৈলা গুনি কহিয়ো আমাত॥২৯৫
প্ৰাণ দান, দিয়া প্ৰভু পশিলোঁ শৰণ।
আপুনি সৰ্বজ্ঞ প্ৰভু সোধো সি কাৰণ॥
ধন সোন অলঙ্কাৰ টোপলি বান্ধিলা।
মুৰে দাঙ্গ দিয়া কোন দিশক চলিলা॥২৯৬
কহিয়োক প্ৰভু তুমি জানিছা সকল।
এহিদৰে টেণ্টন হঁতে কৰে তাঙ্ক বল॥
