এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৫২)
গৰ্ত্তত বৰিষ ৰৈলা তথাপি নখাইলা।
সি কাৰণে তান ইটো পদখানি ভৈলা॥২৪৩
কাল ও বিকালে যাক ৰাখে যত্ন কৰি।
ইহাঙ্ক মানুষ আবে বুলি কেন কৰি॥
সি কাৰণে পদখানি ভৈলেক প্ৰচাৰ।
নুহিকা মনুষ্য দেৱ অংশে অৱতাৰ॥২৪॥
আৰু বিপৰীত কাৰ্য্য কৰিলা ৰাজ্যত৷
অদ্যপিও আছে যাৰ কীৰ্ত্তি অসংখ্যাত॥
পূৰ্ব্বাপৰ ইটো কথা চলিয়া আছয়।
আৰা সবে শৃগালক নামাৰে নিশ্চয়॥২৪১
ভিজাই বুৰাই চৰু হাণ্ডীক পেলাই।
এহিমত ৰূপে সিটো অশুচ খেদই॥
আনে যদি মাৰে তাকো ৰাখয় যতনে।
সৰ্পক নামাৰে আৰু জানা সৰ্ব্বজনে॥ ২৪২
শুনা সৰ্ব্বজনে পদ মহন্ত সন্তৰ।
কেনে অদভুত দেখিলাহা নিৰন্তৰ॥
আকে জানি মোৰ দোষ ক্ষমিয়ে যুৱাই৷
কৰিলো কবিতা আমি কিছু কথা পাই॥২৪৫
নাহি শাস্ত্ৰ জ্ঞান মোৰ মুৰুখ স্বভাৱ।
মাত্ৰ আশা কৰিলেহোঁ মাধবৰ পাৱ॥
তাতে কিছু কৃপা কৈলা বাক দেৱী আই।
তান গুণে ভিক্ষা মাগি ফুৰো গীত গাই॥ ২৪৬
