এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৪৯)
কোলে তুলি লৈয়া চুমা দিলন্ত মুখত।
মইসে তোমাৰ মাৱে জানা স্বৰূপত॥
নুহিকা শৃগালী মাৱে জানা মোৰ বাপ।
বাপ নুহি আসি আছে যিটো কাল সাপ॥২২৬
আহাচেদিহঁতে মহা যন্ত্ৰনা পাতিলা।
অসন্মতে বস্ত্ৰ মোৰ চক্ষুত বান্ধিলা॥
ডৰাবি বুলিয়া বুদ্ধি পাতিলা বিস্তৰ।
সি কাৰণে তোক পেলাই বনৰ ভিতৰ॥২২৭
বনে পাই শৃগালীয়ে গৰ্ত্তক নিলন্ত।
গুণি চোৱা কোন খানি দোষ ভৈলা মোত॥
মোত আসি কৈলা তোক বনত পেলাই।
বোলে চাণ্ডা তোৰ গৰ্ভে পুত্ৰ জীউ নাই॥২২৮
অৱশেষ ফুল তাক চৰুত ভৰাইলা।
এহি তোৰ ভৈল বুলি তাকেসে দেখাইলা॥
মই বোলো মোৰ গৰ্ত্ত বঞ্চিলা গোসাই।
চক্ষু যদি নাবান্ধয় দেখোঁ সমুদাই॥২২৯
এতেকতে বাপ মোত দোষ কোন খানি।
তুমি সন্ত ভুত ভৱিষ্যত আছা জানি॥
এহিমতে চাণ্ড কথা সমষ্ট কহিলা।
শুনি শিশুই তিনি গোট নিশ্বাস তেজিলা॥২৩০
পুত্ৰ মুখে চাণ্ড তৰাই স্তনক দিলন্ত।
খাৱ স্তন বাপ মোত দোষ নাহিকন্ত॥
৫
