এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৪৫)
যমৰ হস্তীক লোকে ৰাখয় গৃহত।
দুই চাৰি দিনে সিটো পোষণ মানন্ত॥
এতেকেতে আই নকৰিবা অসন্তোষ।
দুই এক মাসে তোৰ শিশু লৈবে পোষ॥ ২০8
চাণ্ডতৰা বোলে মোৰ অসন্তোষ এই।
জানো ৰাতি শিশু লৈয়া শৃগালী পলাই॥
মৰিবাৰ পুত্ৰ, মোৰ গৃহক আসিলা।
যেন সন্দি পনি মুনি মৰা পুত্ৰ পাইলা॥ ২০৫
যেন শিশু গণে দেখি স্বৰ্গৰ চন্দ্ৰক।
মাৱক বোলয় ধৰি আনি দেহ মোক॥
স্বৰ্গৰ চন্দ্ৰক শিশু জানিবা নাপাই।
মই কিন্তু হেন চন্দ্ৰক গৃহে পাইলোঁ আই॥ ২০৬
এতেকতে চিত্তে মোৰ সহিব কেমনে।
ৰাজত শিশুক এৰি থাকিব কেমনে॥
আৰু একজনী বোলে হৰি হৰি আই।
হৰা নিধি পাইলা যেবে কোনো ভয় নাই॥ ২০৭
তোৰ কথা শুনি মোৰ আমনি লাগয়।
মৰা পুত্ৰ পাইলি তবু চিন্তা নুগুচয়॥
শৃগালীৰ কাষৰত বসিয়া থাকিবি।
দিনৰ বেলিকা সুখে নিদ্ৰাক কৰিবি॥২০৮
হেন গুনি ভূঞাঁদেৱে গহিনে মাতয়।
নকৰিবি চিন্তা এক আছয় উপায়॥
