এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৪৩)
মানুষক দেখি শিশুৰ ৰেবুৱা লাগিলা।
শৃগালীৰ পেটৰ সন্ধিত (খ) লুকাইলা॥ ১৯০
দেখিয়া ভূঞাৰ মনে আনন্দ মিলিলা।
চোপে বাহে সমস্তকে গৃহক আনিলা॥
যিটো মহা কাল সৰ্প তহিতে আছিলা।
শিশুক আনিবে দেখি খেদিয়া আসিলা॥ ১৯৫
বেগ ধৰি আসি সিটো তান লগ লৈলা।
দেখি ভূঞাঁই সমষ্টক গৃহক আনিলা।
যেবে বিপ্ৰবৰে শিশু লই গৃহে আইলা।
ক্ৰন্দনৰ উৰ্ম্মি (ন) গৃহময় উথলিলা॥১৯৬
মাতৃয়ে বোলয় মোৰ শিশুখানি ভৈলা।
দয়াৰ খাইটি(প)হতে বনত পেলাইলা॥
যাতো মোৰ ভাগ্যে পুত্ৰ আছিলা পূৰ্ব্বত।
সিকাৰণে নমৰিয়া ৰহিলা গৰ্ত্তত॥ ১৯৭
মোৰ আই শৃগালী তই কমনে ৰাখিলি।
কাৰ স্তন ভাত দিয়া শিশুক পালিলি॥
মোহোৰ পুতাই তোৰ তোলোনীয়া ভৈলা।
খাইবাৰ বস্তুক তই নখাই ৰাখিলা॥ ১৯৮
(ধ) পেটৰ ফালে চাৰি ঠেঙৰ মাজত।
(ন) ৰোল।
(৭) দয়া খোৱা অৰ্থাৎ কাঠ চিতিয়া হৃদয়ৰ তিৰোতা
