পৃষ্ঠা:শিয়ালা বৈষ্ণৱৰ চৰিত্ৰ.djvu/১০৪

(৯২)

আনিবাক লাগে নদী আমাৰ কাষৰে।
এহি বুলি মনত গুনিলা সন্তষৰে॥
শুনা সৰ্ব্বজন পাছে যেন কথা ভৈলা।
আষাৰ মাসত নদী গোট ভৰি গৈলা॥৪৫১
প্ৰভাততে সন্তবৰে উঠি একেশ্বৰে।
দক্ষিণক লাগি গৈলা নদীৰ কাষৰে॥
এক ধাৰী শুক্লামলা নৈবদ্য আনিলা।
তাঙ্ক দিয়া তুতি বাণী বুলিবে লাগিলা॥৪৫২
মোৰ কাষে যাইবা তুমি এক সোত বই।
জল কষ্ট মোৰ তুমি মাৰিবে লাগয়॥
কাষতে আছয় হৰি গৃহ মনোহৰ।
তাহাৰ দক্ষিনে যাইবা নহৈবা আতৰ॥৪৫৩
এহিবুলি মহাসন্ত গৃহক আসিলা।
শয়ন কৰিয়া পাছে সিটো নিশা ৰৈলা॥
তাত অনন্তৰে নিশা ভৈলা অবসান।
জাগিলা সকল ভক্ত নিদ্ৰাৰ তেখন॥৪৫৪
দেখে নদী গোট আসি বয় কাষৰত।
প্ৰজা বোলে ইটো কিনো কাৰ্য্য অদভুত॥
ইতো নদী গোট বহু দুৰত আছিলা।
আমাসাৰ কাষে দেখোঁ খেদিয়া আসিলা॥৪৫৫
এহি বুলি প্ৰজাগণে কহিলা সন্তত।
শুনিয়া বৈষ্ণবৰ ভৈলা আনন্দ মনত॥
তাত পছে নদীক যে চাহিবাক গৈলা৷
সেহি দিনা হন্তে সত্ৰৰ ছৰণ ধৰা নাম ভৈল॥৪৫৬
সন্তৰ চৰণ ধুলা বুলি ৰাখে সেহি নাম।
অদ্যাপিয়ো সিটো সোঁত আছে সৰ্ব্বক্ষণ॥