পৃষ্ঠা:শস্য তেজৰ অন্য ঋতু.pdf/৩১

বিপন্ন মুখ আৰু প্ৰতিনিয়ত তেজৰ সময়
(সন্ত্ৰাসবাদীৰ হাতত নিহত সকলৰ সোঁৱৰণত)

খঙাল বতৰ, মুখ ঠেকেচা খাই আপোচৰ সূত্ৰত বন্দী নোহোৱা
প্ৰতিনিয়ত তেজৰ সময়।
এতিয়া ঘৃণাৰ ঋতুৱে মানুহক সোঁৱৰাই দিব খোজে
সিহঁত যে এদিন নখাল-জগদ্দল প্ৰাণী আছিল নগ্ন কুন্ধচ আছিল
সিহঁতৰ মাক অথবা বাপেকৰ কোনো নিজা সংজ্ঞা নাছিল যে
সিহঁতেই প্ৰতি শিশুৰ প্ৰকৃত তেজৰ অধিকৃত দেৱতা আছিল
যাৰ বাবে সিহঁতে মন গলেই থুকুচি-থুকুচি খাব পাৰে
মৃত্যুৰ ভোজ-তেজৰ পানীয়।

এতিয়া প্ৰতিনিয়ত তেজৰ সময়। মাত নুফুটা শিশু চিঞৰেৰে কঁপি উঠে
অৰণ্য, লজ্জাত শিল হৈ পৰে চৰাই-প্ৰতিনিয়ত প্ৰেমৰ গধূলি
কোনেও কাৰো পক্ষে সমৰ্থন নকৰা
বিপন্ন প্ৰস্তাৱ একোটাৰে কুন্ধচ হৈ পৰে জীৱন গৱাক্ষ
গাঁৱে-চহৰে মানুহক খেদি ফুৰে এতিয়া নখাল-আপচু
মৃত্যুৰ ঠিকনা এটাই।

নিৰলাত সোঁৱৰা কবিৰ অৰুন্ধতী দিন আৰু অলস ৰাতিবোৰ
এতিয়া পচি থাকে আলিয়ে গলিয়ে
সংজ্ঞাহীন শিল এটাৰ দৰে শুই থাকে অৰণ্য, উন্মাদনাত চট্ ফটাই থাকে
চৰাই, বৰষুণ আৰু ৰূপালী নদীৰ ছাঁ।

কি সুখত এতিয়া আকাশে চাকি চাব মাটিৰ লুণীয়া স্বাদ
কোন গৰখীয়াই বাঁহী বাই বাই মাতাল কৰিব পনীয়ল গধূলি
এতিয়া প্ৰতিনিয়ত তেজৰ সময়,
ঘৃণাৰ ঋতুৱে কাঢ়ি নিয়ে পথাৰৰ বতাহ
লজ্জাত খহি পৰে আকুলতাৰ বেলি।

আত্মপক্ষৰ সূত্ৰত লেকেতীয়াই থকা আমাৰ জীৱন চাকি
কোনে আহি পোহৰাই দিব আমাৰ ৰুদ্ধ চেঁচা পঁজা
কোনে আহি ঢাকি ধৰিব বিপন্ন মুখ আৰু প্ৰতিনিয়ত তেজৰ সময়।

ৰচনাকাল : ১৯৯৮

শস্য তেজৰ অন্য ঋতু/২৩